ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားေတာ္ၾကီး

စာခ်ဳပ္မိၿပီး အၿပစ္ဒဏ္ခံေနရတာနဲ႔တူတယ္

သတၱ၀ါေတြဟာ မအိုခ်င္ဘဲနဲ႔လဲ အိုေနရတယ္၊ မနာခ်င္ဘဲနဲ႔လဲ နာေနရတယ္၊ မေသခ်င္ဘဲနဲ႔လဲ ေသေနရတယ္။ အိုလို႔ နာလို႔ ေသလို႔ မဆံုးႏုိင္ဘူး။ တစ္ဘ၀က ေသၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ဘ၀ ထပ္ၿပီးၿဖစ္ရတယ္။ အဲဒီ ဘ၀မွာလဲ အိုရ နာရ ေသရၿပန္တယ္။ ေနာက္တစ္ဘ၀လဲ ထပ္ၿပီး ၿဖစ္ရၿပန္တယ္။ အဲဒီ ေနာက္္ဘ၀မွာလဲ အိုရ နာရ ေသရၿပန္တယ္ဒီနည္းၿဖင္႔ အိုလို႔ နာလို႔ ေသလို႔ မဆံုးႏုိင္ဘူး။ ဒီလို တစ္ဘ၀ၿပီး တစ္ဘ၀ မၿပတ္ဆက္ၿပီးၿဖစ္ေနတဲ႔ ဘ၀ၿဖစ္စဥ္ ေတြကို ဥာဏ္အၿမင္သန္သန္နဲ႔ ေမွ်ာ္ၿပီး ၾကည္႔လိုက္မယ္ဆိုရင္ သတၱ၀ါေတြဟာ စာခ်ဳပ္မိၿပီး အၿပစ္ဒဏ္ ခံေနရတာနဲ႔တူတယ္။ ကိုယ္႔တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ၿဖစ္စဥ္ကိုပင္ အရုပ္ကားေတြ ေရးၿပီး ၾကည္႔လိုက္မယ္ဆိုရင္လဲ မကုန္ မဆံုးႏုိင္ေအာင္ ရွိေနပါတယ္။

ၾကက္ကေလး ဘဲကေလးေတြရဲ႕ၿဖစ္ပံုကိုၾကည္႔

ဘ၀အသစ္ၿဖစ္လာလုိက္ရင္း ေသသြားလိုက္ရင္း၊ ဘ၀အသစ္ ၿဖစ္လာလိုက္ရင္း ေသသြားလိုက္ရင္းနဲ႔ တစဥ္ တတန္းၾကီးၿဖစ္ေနတယ္။ လူေတြရဲ႕အၿမင္နဲ႔ ၾကည္႕မယ္ဆိုရင္ ၾကက္ကေလးေတြ ဘဲကေလးေတြရဲ႕ ၿဖစ္ပံုဟာ အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဒီလို အေကာင္ေလးေတြဟာ တခ်ိဳ႕မ်ား ၾကက္ဘ၀ ဘဲဘ၀ေရာက္လာ ခါစရွိေသးတယ္၊ အေကာင္ေတာင္ မေပါက္လိုက္ရေသးဘူး၊ ဥအၿဖစ္ကတည္းက လူေတြက ၿပဳတ္စားလိုစား ေၾကာ္စားလိုစားနဲ႔ အဲဒီမွာ ေသကုန္ရွာၾကတယ္။ အဲဒါက အေကာင္မၿဖစ္ရေသးခင္ ေသသြားၾကရရွာတာ။ အေကာင္ကေလး ၿဖစ္လာၿပန္ေတာ႔လဲ တယ္ၾကာၾကာ မေနၾကရရွာဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကေလး ၾကီးလာတယ္ ဆိုရင္ပဲ လူေတြက သတ္ၿပီး စားလိုက္ၾကတာနဲ႔ ေသသြားၾကရရွာၿပန္တယ္။ အဲဒီအေကာင္ကေလးေတြရဲ႕ ၿဖစ္ပံုကို ၾကည္႕ၿပီးစဥ္းစားလိုက္ရင္ ဒီ ၾကက္ကေလး ဘဲကေလးေတြဟာ ၿဖစ္လာလိုက္ရင္း ေသသြားရရင္းနဲ႔ အင္မတန္ ရင္ေလးစရာေကာင္းပါတယ္။ တေကာင္တည္းသာ ဒီလို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ၿဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္႔ကို စိတ္ပ်က္စရာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာဘဲ။ ဒါကေတာ႔ လူ႕အၿမင္နဲ႔ၾကည္႔ၿပီး ေတြ႕ရပံုကို ေၿပာရတာပါ။

သူတို႔အၿမင္နဲ႔ေတာ႔ ေနသာမွာပါဘဲ

သို႔ေပမယ္႔ သူတို႔ ၾကက္ေတြ ဘဲေတြအေနနဲ႔ ၾကည္႔လို႔ရွိရင္ေတာ႔ သူတို႔ရေနတဲ႔ဘ၀ဟာ ေတာ္ေတာ္ေနသာ ထိုင္သာ ရွိေကာင္း ရွိပါလိမ္႔မယ္။ ေသမွသာေသေရာ၊ မေသခင္ေတာ႔ သူတို႔မွာ ေပ်ာ္စရာေလးေတြ ရွိဦးမွာ ပါဘဲ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ဟာ ၿမည္လိုက္၊ တြန္လိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ စားလိုက္ေသာက္လိုက္နဲ႔လဲ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ ခြပ္လိုက္၊ ဆိတ္လိုက္နဲ႔လဲ အႏုိင္က်င္႔ေနၾကတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ အၿမင္နဲ႔ေတာ႔ အသက္ရွင္ေနရမည္႔ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္ ထင္ေနၾကလို႔ ေနမွာပါပဲ။ လူ႔အၿမင္နဲ႔ဆိုရင္ေတာ႔ ဒီအေကာင္ေလးေတြဟာ ဘာမွ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္စရာ အခ်ိန္မရွိဘူး။ ရက္ပိုင္း လပိုင္းေလာက္ ခဏကေလးပဲ။ ၿဖစ္လာလိုက္ရင္း မၾကာခင္ေသသြားရရင္း ၊ ၿဖစ္လာလိုက္ရင္း မၾကာခင္ ေသသြားရရင္းနဲ႔ ဒီလိုခ်ည္းသာ ၿဖစ္ေန ရမယ္ဆိုရင္ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းၾကေပဘူးလား။ အလြန္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတာေပါ႔။

လူေတြရဲ႕အသက္ဟာလဲ သိပ္မရွည္လွပါဘူး

အေၿမွာ္အၿမင္ရွိတဲ႔ ပုဂိၢဳလ္အေနနဲ႔ ၾကည္႔လိုက္ရင္ လူ႕အသက္ကလဲ သိပ္ရွည္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ယခုအသက္ ေလးငါးေၿခာက္ဆယ္ ရွိတဲ႔သူက လြန္ခဲ႔တဲ႔ အသက္ပိုင္းကာလကို ၿပန္ၾကည္႔ပါ။ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပဲ ဘာမွ် မၾကာေသးဘူးလို႔ ထင္ရမွာပဲ။ နတ္ေတြက ၾကည္႔လိုက္မယ္ဆိုရင္ လူေတြရဲ႕ အႏွစ္ေလးငါးေၿခာက္ဆယ္ ခုႏွစ္ဆယ္ေလာက္ဟာ သူတို႔နတ္ေတြရဲ႕ တစ္ရက္ပဲ ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕နတ္ေတြရဲ႕ ရက္နဲ႔ဆိုရင္ တစ္ရက္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ လူ႔အသက္ဟာ နတ္ေတြရဲ႕ အၿမင္နဲ႔ဆိုရင္ အင္မတန္တိုေနပါတယ္။ ၿဗဟၼာ႔အၿမင္နဲ႔ ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ နတ္အသက္ဟာလဲ တိုတိုကေလးဘဲ။ ၿဗဟၼာက ကမၻာနဲ႔ ခ်ီၿပီး အသက္ရွည္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကမၻာေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ အသက္ရွည္တဲ႔ ၿဗဟၼာ႔အသက္ဟာလဲ သံသရာ ကာလၾကီးထဲ ခ်ၾကည္႔လိုက္ရင္ ဘာမွ မေၿပာပေလာက္ဘူး၊ တိုတို ကေလးၿဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ နတ္ေတြ ၿဗဟၼာေတြလဲ တစ္ေန႔က်ေတာ႔ အိုရေသရတာပဲ။ ထူးတာကေတာ႔ ၿဗဟၼာေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႕နတ္ေတြမွာ လူမ်ားလို မက်န္းမမာ နာဖ်ားရၿခင္းဆို တာေတာ႔ မရွိပါဘူး။ ဒါေလာက္ပဲ ထူးပါတယ္။ အိုၿခင္းဆိုတာကေတာ႔ ပါကဋဇရာဆိုတဲ႔ အထင္အရွား အိုၿခင္းက မရွိေပမယ္႔ အခ်ိန္ကာလ ၾကာၿမင္႔ၿပီး ရင္႔ေရာ္ၿခင္းဆိုတဲ႔ မထင္မရွားအိုၿခင္းကေတာ႔ ရွိေနတာပါပဲ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ နာၿခင္းဆိုတာမရွိေတာင္မွ သတၱ၀ါတိုင္း၊ သတၱ၀ါတိုင္းဟာ အိုရတယ္၊ ေသရတယ္၊ အိုၿခင္း ေသၿခင္းဆိုတဲ႔ တရားဆိုးေတြနဲ႔ ဘ၀တိုင္း ဘ၀တိုင္း ေတြ႕ေနရတယ္။ ဒီတရားဆိုးေတြမွ လြတ္ကို မလြတ္ႏုိင္ဘူး။
မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားေတာ္ၾကီး (ပထမပိုင္း) မွ.........

Print this post