အဓမၼမလႊမ္းမိုးႏိုင္ေအာင္ မိမိဘ၀ကို အနစ္နာခံႏုိင္ရမည္
သံသရာသက္တမ္းႏွင္႔ စာလိုက္လွ်င္ လူ႔ဘ၀သက္တမ္းသည္ ဘာမွ်ၾကာသည္မဟုတ္။ ေရပြက္ပမာ ခဏတာမွ်သာၿဖစ္သည္။ ထိုမွ်တိုေတာင္းလွေသာ ကာလအတြင္း၌ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရစဥ္ လူတို႔သည္ က်ီးလန္႔စာ စားသကဲ႔သို႔ ေသာကကို ရင္၀ယ္ပိုက္ၿပီး ေနထိုင္ၾကရမည္ဆိုပါက အဓိပၸါယ္ရွိလွမည္ မဟုတ္။
မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္က အႏုိင္က်င္႔၀ါဒအရ မိမိအေပၚ ကိုယ္က်င္႔သိကၡာမဲ႔ေသာ အၿပဳမအမူမ်ိဳးကို မလုပ္ေစလိုပါလွ်င္ မိမိကလည္း မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ ကိုယ္က်င္႔သိကၡာမဲ႔ေသာ အၿပဳအမူမ်ားကို မလုပ္မိဖို႔ လိုပါ၏။ သို႔မွသာ မိမိ၏ ဘ၀ႏွင္႔ မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ၀ိေရာဓိ မၿဖစ္ပဲ အႏုေရာဓိ သေဘာသို႔ သက္ေရာက္ကာ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ၿဖစ္ေစလိမ္႔မည္။
မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ပတ္၀န္းက်င္ ၿဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးႏွင္႔ပတ္သက္၍ လိုက္နာ က်င္႔သံုးရန္ ဘ၀ေနနည္းႏွင္႔ ပတ္သက္၍ က်င္႔စဥ္တစ္ခုကို သူေတာ္စင္မ်ားက သတ္မွတ္ထား၏။ ယင္းက်င္႔စဥ္ကို "ဟာေနာပါဒါန" ဟုေခၚ၏။ ဟာေနာပါဒါန ဟူသည္မွာ ဟာန+ဥပါဒါန=ဟာေနာပါဒါန ဟူ၍ ၿဖစ္၏။ ထိုတြင္ “ဟာန” ၏ သဒၵါအနက္မွာ နုတ္ၿခင္း၊ အေလွ်ာ႔ေပးၿခင္း ဟူ၍ ၿဖစ္၏။ နုတ္ၿခင္း၊ အေလွ်ာ႔ေပးၿခင္း ဟူသည္မွာ အနစ္နာခံၿခင္း ၿဖစ္၏။ ဥပါဒါန၏ သဒၵါအနက္မွာ ေပါင္းၿခင္း၊ ဆြဲယူၿခင္း ၿဖစ္၏။ ေပါင္းၿခင္း၊ ဆြဲယူၿခင္း ဟူသည္မွာ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ေပးၿခင္း ၿဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ “ဟာေနာပါဒါန” ဟူေသာ ဘ၀ေနနည္းအရ လူသည္ မိမိ အသက္ရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ပတ္၀န္းက်င္ႏွင္႔ မလြဲမေသြ ဆက္ဆံေနရမည္ ၿဖစ္ေလရာ ထိုသို႔ဆက္ဆံရာ၌ မိမိဘက္က အေလွ်ာ႔ေပးၿပီး သူ႔ဘက္ကို ပံ႔ပိုးရမည္ ၿဖစ္၏။
ေလာကတြင္ အ၀ိုင္းလည္းရွိ၏။ ေလးေထာင္႔လည္းရွိ၏။ အ၀ိုင္းႏွင္႔ ေလးေထာင္႔ကို တစ္ထပ္တည္း က်ေအာင္ လုပ္လိုပါက ဤဟာေနာပါဒါန သေဘာကို က်င္႔သံုးၿပီး “ဟာန” အရ ခုတ္လွီးသင္႔သည္ကို ခုတ္လွီးရ၏။ “ဥပါဒါန”အရ ၿဖည္႔စြက္သင္႔သည္ကို ၿဖည္႔စြက္ရ၏။ ထိုအခါမွသာ အ၀ိုင္းႏွင္႔ေလးေထာင္႔သည္ တစ္ထပ္တည္း က်မည္ ၿဖစ္၏။ လူမႈဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္တြင္လည္း လူဟူသည္ ပုထုဇဥ္တို႔၏ ဗီဇစိတ္ဓာတ္အရ မိမိဘက္ကသာ အသာခ်ည္း ယူခ်င္၏။ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ စီးရာ၌ပင္ က်ပ္တန္ အေဟာင္းႏွင္႔ က်ပ္တန္ အသစ္ ႏွစ္ရြက္ရွိပါက က်ပ္တန္အေဟာင္းကိုသာ ကားခ အၿဖစ္ေပး၏။ က်ပ္တန္အသစ္ကို ကားခအၿဖစ္မေပး။ ဤသို႔ေသာ အေသးအဖြဲ ကိစၥေလးမ်ိဳး၌ပင္ လူသည္ အသာယူခ်င္၏။
အၾကီးအမား ကိစၥမ်ိဳး၌မူ ဆိုဖြယ္မရွိ ။ အသာယူခ်င္သည္သာ ၿဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ပုထုဇဥ္ လူသားတို႔၏ ဗီဇ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင္႔ၿဖစ္၏။ ထိုဗီဇ စိတ္ဓာတ္ကလည္း အစမထင္ သံသရာမွစ၍ ပုထုဇဥ္တို႔၏ သံသရာ၌ ကိန္းေအာင္းေနခဲ႔ေလရာ ထိုဗီဇစိတ္ဓာတ္ကို ပယ္ဖို႔မလြယ္။ အရိယာ အၿဖစ္သို႔ ေရာက္ပါမွသာ မဂ္ ဖိုလ္ ၿဖင္႔ ၿမစ္ၿပတ္ပယ္ႏုိင္မည္ ၿဖစ္၏။ ပုထုဇဥ္ လူသားမ်ားအေနၿဖင္႔ ၿမစ္ၿပတ္မပယ္ႏုိင္ေစကာမူ ပါးေအာင္ေတာ႔ လုပ္၍ ရပါ၏။
ပုထုဇဥ္တို႔သည္ အခြင္႔အေရး ဟူသမွ်ကို မရလွ်င္ ရေအာင္ယူခ်င္၏။ ဤသည္မွာ တဏွာၿပ႒ာန္းသည္႔ သေဘာ ၿဖစ္၏။ ယင္းကို “လာဘ” ၌ သြင္းယူအပ္၏။ မိမိကိုယ္ကို အခိုင္အမာၿပဳ၍ ပတ္၀န္းက်င္၏ အေလးအၿမတ္ ၿပဳၿခင္းကိုလည္း ခံခ်င္၏။ ဤသည္မွာ ဒိ႒ိ ၿပ႒ာန္းသည္႔ သေဘာ ၿဖစ္၏။ ယင္းကို “သကၠာရ” ၌ သြင္းယူအပ္၏။ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ သူမ်ားထက္လည္း သာခ်င္၏။ ဤသည္မွာ မာန ၿပ႒ာန္းသည္႔ သေဘာ ၿဖစ္၏။ ယင္းကို “သိေလာက” ၌ သြင္းယူအပ္၏။ သဒၵါနက္အားၿဖင္႔ “လာဘ” ဟူသည္မွာ ရယူလိုၿခင္း ၿဖစ္၏။ “သကၠာရ” ဟူသည္မွာ အေလးအၿမတ္ၿပဳ ခံယူလိုၿခင္း ၿဖစ္၏။ “သိေလာက” ဟူသည္မွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလိုၿခင္း ၿဖစ္၏။ အမွန္အားၿဖင္႔ ပုထုဇဥ္တို႔၏ ဗီဇ စိတ္ဓာတ္တြင္ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ တို႔သည္ ပဓာန က်ေလ၏။ ပုထုဇဥ္တို႔၏ ဗီဇ စိတ္ဓာတ္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္သမွ် ကာလပတ္လံုး လူတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရာ၌ အ၀ိုင္းႏွင္႔ေလးေထာင္႔ သဖြယ္ခ်ည္းသာ ၿဖစ္ေနၾကမည္ ၿဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ အ၀ိုင္းႏွင္႔ ေလးေထာင္႔ကို တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေသာ ဟာေနာပါဒါန မည္ေသာ ဘ၀ေနနည္းကို သူေတာ္စင္ ပညာရွင္မ်ားက ညႊန္ၾကားၾကၿခင္း ၿဖစ္၏။
လူမႈဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္၌ အ၀ိုင္းႏွင္႔ေလးေထာင္႔ကို တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ လုပ္ရာတြင္ မိမိဘက္က အနာခံၿပီး သူ႔ဘက္ကို အသာစံေစဖို႔ ဆိုသည္မွာ မိမိသႏၲာန္၌ ကိန္ေနေသာ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ ဦးေဆာင္ေသာ ကိေလသာတို႔ကို ပါးေအာင္လုပ္ႏုိင္မွ ၿဖစ္၏။ တဏွာ၊ မာန ၊ဒိ႒ိ ဦးေဆာင္ေသာ ကိေလသာမ်ားကို ပါးေအာင္ လုပ္ရာတြင္ သီလ ေစာင္႔ထိန္းၿခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္၏။ သီလကို ေစာင္႔ထိန္းေသာအခါ ဘုရားကိုလည္း ဖူးမိလွ်က္သား ၿဖစ္၏။ တရားကိုလည္း နာမိလွ်က္သား ၿဖစ္၏။ သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း ဆည္းကပ္မိလွ်က္သား ၿဖစ္၏။
