ထို႔အၿပင္ ပါးစပ္က အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ဟု ေအာ္ဟစ္ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး လက္ေတြ႕တြင္မူ ၾကီးမားေသာ ဣသာမစၧရိယမ်ားၿဖင္႔ မိမိအတြက္ လုပ္ေနသူမ်ားက ၿမင္႔မားေနၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရတတ္၏။ တခ်ိဳ႕ကမူ ပစၥည္းဥစၥာ၌ ၿဖစ္ေစ၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၌ ၿဖစ္ေစ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ေစာမႈ၌ ၿဖစ္ေစ တပ္မက္ေသာ စိတ္၊ ေမာက္မာ ၀င္႔ၾကြားေသာ စိတ္၊ အခိုင္အမာ ၿပဳေသာစိတ္မ်ားၿဖင္႔ မိမိဘာသာ မိမိ ၾကိဳးပမ္းရုံ သက္သက္မွ်ၿဖင္႔ အားမရေသးဘဲ ၊ သူတစ္ဖက္သားကို အပုပ္ခ်ၿပီး “လု”တတ္ပါလွ်င္လည္း “လု”သည္႔အတိုင္း ရတတ္သည္ကိုလည္း ေတြ႕ရတတ္၏။
ဗုဒၶစာေပ၌ပင္ အဇာတသတ္က ဖခမည္းေတာ္ ေသာတာပန္ ဗိမိၺသာရမင္းၾကီးကို သတ္ၿပီး ဘုရင္ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္သည္ကိုလည္း ေတြ႕ရ၏။ ထို႔အၿပင္ သမိုင္းမ်ား၌လည္း ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ လုပ္ရပ္မ်ားၿဖင္႔ မိမိအာဏာရေအာင္ ၊ မိမိၾကီးပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၿခင္းၿဖင္႔ ထိုသူမ်ား အာဏာရၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ၾကီးပြားၾကသည္မ်ားကို လည္းေကာင္း ေတြ႕ရတတ္ပါ၏။
ကမၻာ႔သမိုင္း၌လည္း လက္နက္အားကိုးၿဖင္႔ သူတစ္ပါးႏုိင္ငံမ်ားကို တိုက္ခိုက္သိမ္းယူၿပီး “အင္ပါယာ” ေထာင္ႏုိင္သည္အထိ ၾကီးပြားခ်မ္းသာၾကသည္မ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရ၏။ ဤသည္မ်ားမွာလည္း မၿငင္းႏုိင္ေသာ အေထာက္အထားမ်ား ၿဖစ္ၾက၏။
သို႔ၿဖစ္လွ်င္......................................
ယာ၀ဇီ၀ံ သုခံ ဇီေ၀၊ ဣဏံ ကတြာ ဃဋံ ပိေ၀
တသိၼ ဘူတႆ ေဒဟႆ၊ ပုနရာဂမနံ ကုေတာ။
ဟူေသာ ဥေစၧဒ၀ါဒီစာရ္၀ါက တို႔၏ အယူကပင္ မွန္ေနသေယာင္ ရွိ၏။ သူတို႔၏ အယူအရ ....................
“ေလာကဟူသည္ ကစားကြင္းၿဖစ္၏။ ဘ၀ဟူသည္မွာ ကစားပြဲ ၿဖစ္၏။ လူတို႔သည္ ကစားသမား ၿဖစ္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကစားပြဲတို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း ႏုိင္ေအာင္ကစားရမည္ ၿဖစ္၏။ ႏုိင္ဖို႔သာ အေရးၾကီး၏။ ဘယ္နည္းၿဖင္႔ ႏုိင္ႏိုင္၊ ႏုိင္လွ်င္ “ဆု”ရမည္ ၿဖစ္၏။ တရားသည္၊မတရားသည္မ်ားကို အေလးထားရမည္မဟုတ္။ တမလြန္ ဘ၀ကိုလည္း ထည္႔တြက္ရမည္ မဟုတ္။ တကယ္တမ္း ထည္႔တြက္ရမည္ကား မိမိ ႏိုင္ေရးပင္ ၿဖစ္၏။”
ထိုအယူသည္ ယေန႔ ၿမန္မာႏုိင္ငံ၌ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ ခံေနၾကသူမ်ားတြင္ အမ်ားစုက လက္ေတြ႕ လိုက္နာ က်င္႔သံုးေနၾကသည္႔ အယူ၀ါဒႏွင္႔ တူသေယာင္ရွိ၏။
အထက္ပါ ဂါထာ၏ ၿမန္မာၿပန္ အနက္မွာ...............................
လူ႔ဘ၀မွာ အသက္ရွင္ေနရမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည္႔နည္းၿဖင္႔ ၿဖစ္ၿဖစ္ ခ်မ္းသာစြာ အသက္ရွင္ေနရေအာင္ လုပ္သင္႔၏။ ေၾကြးတင္ခံၿပီး ေထာပတ္ကို မွီ၀ဲသင္႔၏။ ေသၿပီးေနာက္ ၿပာမႈန္႔ၿဖစ္သြားၿပီးေတာ႔ ေနာက္ဘ၀၌ မည္သို႔လွ်င္ အသက္ၿပန္ရွင္ႏိုင္ပါေတာ႔မည္နည္း ဟူ၍ ၿဖစ္၏။
ဤသည္မွာ မဇိၥ်မေဒသရွိ ဒႆနဂိုဏ္းၾကီးတစ္ခု၏ အၿမင္အယူ ၿဖစ္၏။ ဤ ဒႆန ဂိုဏ္းၾကီး၏ အၿမင္အယူသည္ ပါးစပ္ေၿပာအေနၿဖင္႔ ဆိုရလွ်င္ မ်ားစြာပင္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ၿဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔လူတို႔သည္ လုပ္ငန္းကို လုပ္ရာတြင္ ထိုအၿမင္၊ ထိုအယူအတိုင္း လက္ေတြ႕အားၿဖင္႔ က်င္႔သံုးေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထိုအၿမင္ ထိုအယူကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မစစ္သူမ်ားအတြက္ ပါးစပ္အေနၿဖင္႔ မၾကိဳက္ဆံုးၿဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ အေနႏွင္႔မူ အၾကိဳက္ဆံုး ၿဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရတတ္ပါ၏။
သို႔ၿဖစ္ေလရာ ယေန႔ လက္ေတြ႕အေၿခအေနမ်ားကို သံုးသပ္ၾကည္႔လွ်င္ အထက္၌ ေဖာ္ၿပထားသည္႔အတိုင္း “လူနပ္“ မ်ားက ခ်မ္းသာေနၾကသည္မွာ မွန္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ “လူနပ္” တိုင္း ခ်မ္းသာၾကပါသေလာ။ သူမ်ား မ်က္ခုံးအေပၚ၌ စၾကႍေလွ်က္သူတိုင္း ၾကီးပြားၾကပါေလာ။ ဖခမည္းေတာ္ကို သတ္သူတိုင္း ဘုရင္ ၿဖစ္ၾကပါသေလာ။ သူမ်ားႏုိင္ငံကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္သူတိုင္း အင္ပါယာကို ထူေထာင္ႏိုင္ပါေလာ။ ဤ ေမးခြန္းမ်ား၏ အေၿဖမ်ားမွာ ဗုဒၶစာေပ က်မ္းဂန္လာ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္သြယ္မႈႏွင္႔ ႏွီးႏြယ္၏။
ပ႒ာန္းက်မ္းတြင္ ဥပနိႆယ ပစၥည္းကို ေဖာ္ၿပရာ၌ အကုသိုလ္ကံ ကလည္း ကုသိုလ္ကံအား အားၾကီးေသာ ဥပနိႆယ ပစၥည္းၿဖင္္႔ ေက်းဇူးၿပဳတတ္၏။ ကုသိုလ္ကံ ကလည္း အကုသိုလ္ကံအား အားၾကီးေသာ ဥပနႆယ ပစၥည္းၿဖင္႔ ေက်းဇူးၿပဳတတ္၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲစြာ ၿပဳလုပ္သူ ၿဖစ္ပါလွ်က္ သူေကာင္းၿပဳ ခံရတတ္၏။ ထိုကဲ႔သို႔ ခံရၿခင္း၌ ၿဖစ္ေစ၊ ရုိးသား ေၿဖာင္႔မတ္စြာ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္သူ ၿဖစ္ပါလွ်က္ ၿပစ္တင္ ေမာင္းမဲၿခင္း ခံရတတ္၏။ ထိုကဲ႔သို႔ ခံရၿခင္း၌ ၿဖစ္ေစ ဤဥပနိႆယ ပစၥည္းသည္ ဗုဒၶေဒသနာကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းၿပပါ၏။ ကုသိုလ္ကံမွသာ ေကာင္းေသာ အက်ိဳးကိုေပး၏။ အကုသိုလ္ကံ ၿဖစ္ပါက မေကာင္းေသာ အက်ိဳးကို ေပး၏ ဟူေသာ အၿမင္ကိုလည္း ၾကည္လင္ေစပါ၏။ အယူကိုလည္း ခိုင္ၿမဲေစပါ၏။
လူတို႔သည္ ကံကို ၿပဳၾက၏။ ထိုသို႔ၿပဳရာတြင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ဟူေသာ ပုညၾကိယာကို ၿပဳသည္ပင္ဆိုဦး ၊ ကုသိုလ္ကံ စစ္စစ္ ၿဖစ္သည္လည္း ရွိ၏။ အကုသိုလ္ကံ ေရာသည္လည္း ရွိ၏။ အကယ္၍ ကံၿပဳခ်ိန္က ကုသိုလ္၌ အကုသိုလ္ ေရာေသာ ကံၿဖစ္ၿပီး ထိုကံက အက်ိဳးေပးသည္ ဆိုလွ်င္ အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ ေကာင္းေသာ အက်ိဳးကို ရတတ္၏။ သူမ်ား မ်က္ခံုးအေပၚ စၾကႍေလွ်က္ၿခင္းၿဖင္႔ ၾကီးပြား၏။ ခ်မ္းသာ၏။ ဖခမည္းေတာ္ကို သတ္လွ်င္ အဇာတသတ္လို ဘုရင္ ၿဖစ္ႏုိင္၏။
သို႔မဟုတ္ဘဲ အၿခားကံမ်ိဳးက အက်ိဳးေပးသည္ဆိုပါက အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ ေကာင္းက်ိဳးကို မရႏုိင္။ စီးပြားေရး ၿဖစ္လွ်င္ စီးပြားပ်က္၏။ ႏုိင္ငံေတာ္ ဥပေဒႏွင္႔ မလြတ္ကင္းေသာ လုပ္ငန္းၿဖစ္လွ်င္ ၾကိဳးစင္သို႔ပင္ အတင္ခံရတတ္၏။ “ရာဇ၀တ္ေဘး ေၿပးမလြတ္” ဟူသည္မွာ ကုသိုလ္ကံ၏ ေက်းဇူးၿပဳၿခင္း မခံရေသာ အကုသိုလ္ ကံေၾကာင္႔ ၿဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ၿပလိုရင္း ၿဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင္႔ အကုသိုလ္လုပ္ငန္းၿဖင္႔ အသက္ေမြးရန္ အားထုတ္ၿခင္းသည္ စင္စစ္ မေကာင္းသည္သာ ၿဖစ္၏။ အကယ္၍ ကုသိုလ္ကံ က ဥပနိႆယပစၥည္းၿဖင္႔ ေက်းဇူးၿပဳၿခင္း ခံရေသာ အကုသိုလ္ကံေၾကာင္႔ အဇာတသတ္လို ဘုရင္ၿဖစ္သည္ ဆိုေစဦး၊ အဇာတသတ္သည္ တကယ္တမ္း ခ်မ္းသာသည္ မဟုတ္။ အၿမဲတမ္း ေသာက ေရာက္ေနရ၏။ ခဏတိုင္း ခဏတိုင္း လွံမ တစ္ရာၿဖင္႔ ထိုးၿခင္းကို ခံေနရဘိသကဲ႔သို႔ လည္းေကာင္း၊ အ၀ီစိမွ ငရဲ မီးလွ်ံမ်ား တက္၍ ေလာင္ကၽြမ္းၿခင္းကို ခံေနရဘိသကဲ႔သို႔ လည္းေကာင္း စိတ္ထဲ၌ ခံစားေနရ၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ အဇာတသတ္၏ မင္းစည္းစိမ္သည္ အၿမင္အားၿဖင္႔သာ ေကာင္း၏။ သာယာဖြယ္ ၿဖစ္၏။ မက္ေမာဖြယ္ ၿဖစ္၏။ အႏွစ္သာရ အားၿဖင္႔မူ မေကာင္း။ သာယာဖြယ္ မဟုတ္။ မက္ေမာဖြယ္ မဟုတ္။ အမွန္အားၿဖင္႔ မေကာင္းမႈကံကို ေရွ႕သြားၿပဳေသာ ခ်မ္းသာမွန္သမွ်သည္ ေသာကတို႔ၿဖင္႔ ၀န္းရံထားေသာ အသြင္ခ်မ္းသာမွ်သာ ၿဖစ္၏။ အစစ္ခ်မ္းသာ မဟုတ္။
အဇာတသတ္၏ ဘ၀ကို ေလ႔လာၾကည္႔လွ်င္ မ်ားစြာ သံေ၀ဂ ၿဖစ္ဖြယ္ ေကာင္း၏။ ၿမတ္စြာဘုရား၌ အတုမဲ႔ၾကည္ညိဳသူ ၿဖစ္လာလင္႔ကစား ထိုေကာင္းမႈမ်ားသည္ အဇာတသတ္အား ငရဲမွ လြတ္ေၿမာက္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါေခ်။ သို႔ရာတြင္ အ၀ီစိငရဲ၌ က်ခံရမည္႔အစား ေလာဟကုမီၻ ငရဲ၌သာ က်ခံရရုံေလာက္မွ်သာ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါ၏။
အမွန္အားၿဖင္႔ အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ရေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမ်ားကို အဇာတသတ္မင္းက ၿမတ္စြာဘုရား၌ ေကာင္းမႈၿပဳသကဲ႔သို႔ ရတနာသံုးပါး၌ ေကာင္းမႈမ်ား ၿပဳေစကာမူ ၿမတ္စြာဘုရားက အဇာတသတ္အား အထုိက္ အေလ်က္ သက္သာရာ ရေစႏုိင္ရုံေလာက္မွ်သာ ေထာက္မေပးသကဲ႔သို႔၊ ထိုနည္းအတူ ရတနာသံုးပါးကလည္း ထိုထို မေကာင္းမႈၿဖင္႔ အရင္းတည္ထားေသာ ေကာင္းမႈရွင္မ်ားအား အထိုက္အေလ်က္ သက္သာရာ ရေစႏုိင္ရုံမွ်သာ ေထာက္မေပးမည္ ၿဖစ္၏။ အမွန္အားၿဖင္႔ ကံ၏ အက်ိဳးကို မည္သူမွ် မတားၿမစ္ႏုိင္။ ေထာက္မ ေပးႏုိင္ရုံသာ တတ္ႏုိင္၏။ ထို႔ေၾကာင္႔
“အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ” ဟူ၍ ဆိုၿခင္း ၿဖစ္၏။
ဤေနရာ၌ သတိၿပဳသင္႔သည္မွာ “ေလာကအေနႏွင္႔အလြန္မက္ေမာဖြယ္ ၿဖစ္ေသာ မင္းစည္းစိမ္သည္ပင္ အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ ရရုိးမွန္ပါက သံသရာ၌ အားကိုးဖြယ္ ၿဖစ္မလာႏုိင္ပါလွ်င္၊ အၿခားေသာ မင္းစည္းစိမ္ေအာက္ ယုတ္ေသာ ခ်မ္းသာမ်ားဆိုပါက သံသရာ၌ အဘယ္သို႔လွ်င္ တကယ္တမ္း အားကိုးဖြယ္ ၿဖစ္ႏုိင္ပါေလမည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင္႔ အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ရေသာ ခ်မ္းသာဟူသမွ် မင္းစည္းစိမ္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ အၿခားမည္သို႔ေသာ စည္းစိမ္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သံသရာ၌ တကယ္တမ္း အားကိုးဖြယ္ၿဖစ္ေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးအၿဖစ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္နုိင္ေလေသာေၾကာင္႔ စင္စစ္အားၿဖင္႔ သုခအသြင္ကို ယူထားသည္႔ ဒုကၡစစ္စစ္သာ ၿဖစ္ပါ၏” ဟူ၍ ၿဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင္႔ အနႏၲသူရိယ အမတ္ၾကီးကလည္း ................................
ေရႊအိမ္နန္းႏွင္႔၊ ၾကငွာန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္၊ ခဏတက္သည္႔၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည္း.............ဟူ၍ ဆုိၿခင္း ၿဖစ္၏။
အမွန္အားၿဖင္႔လည္း သံသရာသက္တမ္းႏွင္႔စာလွ်င္ လူ႔ဘ၀ သက္တမ္းသည္၊ လူ႔ဘ၀၏ တစ္သက္လ်ာသည္ သမုဒၵရာ ေရမ်က္ႏွာထက္က ေရပြက္ပမာ တစ္ခဏမွ်သာ ၿဖစ္၏။ သို႔ပါလ်က္ ထိုတစ္ခဏတာကိုပင္ မဟာကပ္ တစ္ခုလို သေဘာထားၿပီး တစ္ဘ၀ေကာင္းစားေရးအတြက္ အကုသိုလ္ကို လုပ္ၾက၏။ အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ ခ်မ္းသာကို ရွာၾက၏။ ထိုသို႔ရွာၾကရာတြင္ ဆင္ေၿခအေနၿဖင္႔ ပါးစပ္က “ဓမၼ”အတြက္ဟု ဆိုၿပီး လက္က“အတၱ” အတြက္ လုပ္ၾကေလ၏။ သို႔ရာတြင္ ထုိသေဘာကို ၾကည္႔တတ္သူမ်ားက ၿမင္ပါ၏။ နားေထာင္တတ္သူမ်ားက ၾကား၏။ ဆင္ၿခင္ဥာဏ္ ရွိသူမ်ားက သိ၏။
ထို႔ေၾကာင္႔ ဘ၀၏ အက်ိဳးေပးမ်ားႏွင္႔ စပ္လ်ဥ္း၍ ေလ႔လာရာတြင္ “အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ ခ်မ္းသာၾက၏” ဟူ၍ ဆိုသည္မွာလည္း မွန္ပါ၏။ “မင္းစည္းစိမ္ကို ရသည္အထိပင္ ခ်မ္းသာၾက၏” ဟူ၍ ဆိုသည္မွာလည္း မွန္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ ခ်မ္းသာၿခင္းမ်ိဳးကား ကုသိုလ္ကံက ဥပနိႆယ ပစၥည္းၿဖင္႔ ေထာက္ပံ႔လိုက္ေသာ အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းေၾကာင္႔ အက်ိဳးေပးၿခင္းသာ ၿဖစ္၏။ ထိုကံမ်ိဳးသာ မရွိပါက အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ ခ်မ္းသာၿခင္းဟူ၍ မရွိႏုိင္ပါေခ်။ အကယ္၍ ကုသိုလ္ကံ၏ ဥပနိႆယပစၥည္းေၾကာင္႔ အကုသိုလ္ လုပ္ငန္းၿဖင္႔ ခ်မ္းသာသည္ ဆိုေစဦး၊ ထိုခ်မ္းသာသည္ အဇာတသတ္မင္း၏ ခ်မ္းသာမ်ိဳးသာ ၿဖစ္၏။ သံသရာ၌ ဘာမွ် အားကိုးေလာက္ေသာ ခ်မ္းသာမဟုတ္။
ထို႔အၿပင္ “ရုိးရုိးသားသားႏွင္႔ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္ပါလ်က္ ၿပစ္တင္ ေမာင္းမဲၿခင္းကို ခံရတတ္ၾက၏” ဟူ၍ ဆိုသည္မွာလည္း မွန္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုကဲ႔သို႔ ၿပစ္တင္ေမာင္းမဲၿခင္းကို ခံရၿခင္းသည္လည္း အကုသိုလ္ကံ က ဥပနိႆယပစၥည္းၿဖင္႔ ေထာက္ပ႔ံလိုက္ေသာ ကုသိုလ္ကံေၾကာင္႔သာ ၿဖစ္ပါ၏။ ကုသိုလ္ကံ သက္သက္ေၾကာင္႔ မဟုတ္။
ထိုႏွစ္မ်ိဳးတြင္ အကုသိုလ္ကံက လမ္းဖြင္႔ေပး၏။ ကုသိုလ္ကံ က တိုက္ရုိက္အက်ိဳးေပး၏။ ထိုအခါ ခ်မ္းသာ၏။ ဤသည္က တစ္မ်ိဳး။ ကုသိုလ္ကံ က လမ္းဖြင္႔ေပး၏။ အကုသိုလ္ကံ က တိုက္ရုိက္အက်ိဳးပး၏။ ထိုအခါ ၿပစ္တင္ ေမာင္းမဲၿခင္းကို ခံရ၏။ ဤသည္က တစ္မ်ိဳး။ သို႔ရာတြင္ လမ္းဖြင္႔ေပးခဲ႔ေသာ အကုသိုလ္ကံ ႏွင္႔ ကုသိုလ္ကံ မ်ားကလည္း တိုက္ရုိက္အက်ိဳးမ်ားကို ေပးဦးမည္ၿဖစ္၏။ ေလာေလာဆယ္ ဒိ႒ဓမၼအက်ိဳး အေနၿဖင္႔ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲသူမ်ားကို စရုိက္တူ၊ ၀ါသနာတူ မဟုတ္ေသာ ေလာက လူအေပါင္းက ရြံရွာ၏။ စက္ဆုပ္၏။ ရုိးရုိးသားသားႏွင္႔ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္သူမ်ားကို လူငစဥ္းလဲမ်ားမွတစ္ပါး က်န္ေသာ ေလာကလူအေပါင္းက ၿမတ္ႏုိး၏။ ေလးစား၏။ သို႔ရာတြင္ လူငစဥ္းလဲမ်ားကမူ တံုးသည္၊ အသည္၊ ဖ်င္းသည္ ဟူ၍ေတာ႔ ဆိုၾကေပလိမ္႔မည္။ ထိုသို႔ ဆိုၿခင္းသည္လည္း အကုသိုလ္ကံ၏ တိုက္ရုိက္ အက်ိဳးေပးမႈမ်ားပင္ ၿဖစ္၏။
ဤေလာက၌ ၀မ္းေရးသည္ အေရးၾကီးပါ၏။ ထိုသို႔ပင္ အေရးၾကီးေသာ္လည္း သမၼာဒိ႒ိအၿမင္အရ သံသရာ သက္တမ္းကို အေလးမူ၍ “သီလေစာင္႔မွ အူမေတာင္႔သည္” ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ၿဖင္႔ ဘ၀၏ အက်ိဳးေပးမ်ားကို ရွာရာ၌ မဂၢင္ရွစ္ပါးတြင္ အေရးအၾကီးဆံုးၿဖစ္ေသာ သမၼာအာဇီ၀မဂၢင္ ကို လိုက္နာ က်င္႔သံုး၍ ရွာအပ္ေၾကာင္း နားလည္အပ္ပါ၏။ မိစၧာဒိ႒ိအၿမင္ အရ၊ လူ႔ဘ၀၏ ခဏသက္တမ္းကို အေလးမူ၍ “အူမေတာင္႔မွ သီလေစာင္႔သည္” ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ၿဖင္႔ မိစၧာအာဇီ၀မဂၢင္ကို လိုက္နာက်င္႔သံုး၍ ဘ၀၏ အက်ိဳးေပးမ်ားကို မရွာအပ္ေၾကာင္းကိုလည္း နားလည္အပ္ပါ၏။
ဦးေရႊေအာင္ မဟာ၀ိဇၨာ(သကၠတ)(၀ဋံသကာ ႏွင္႔ သိေရာမဏိ) ၏ အၿမင္မ်ားေၿပာင္းလဲၿခင္းႏွင္႔ အေတြးအၿမင္စာစုမ်ား မွ...................
